Een ongeluk in de duinen
Op 27 april 1945 komen de broers Nico (15) en Jan (14) Vrasdonk in het duingebied bij Bergen door een ongeluk om het leven. Dit bidprentje is een herinnering aan hun begrafenis. In de katholieke kerk worden dit soort prentjes vaak ter herinnering bij bijzondere gebeurtenissen uitgedeeld. Op de voorkant staat een afbeelding van een bazuin (soort trompet) die over graven schalt. De Latijnse tekst onderaan de prent is een vers uit de Dies irae (Dag des toorns) die bij begrafenissen in de katholieke kerk wordt gezongen.
De nieuwsgierige broers Nico en Jan en hun vriend Jan Busker (14) gingen tijdens de oorlog vaak op avontuur in de afgesloten bossen en duinen bij Bergen. Daar had de Duitse bezetter veel bunkers gebouwd om de kust te verdedigen. Die bunkers vormden een lange muur die van Noorwegen tot aan Spanje liep; de Atlantikwall. In de bunkers lagen allerlei spullen van de Duitse bezetter opgeslagen. Nico, Jan en Jan slopen stiekem naar binnen en namen soms eten of lakens mee naar huis. Ook haalden zij in het geheim spullen voor het verzet. Ze werden wel eens betrapt. Dan kregen ze een pak slaag van de Duitse commandant.
Op één van hun tochten ging het vreselijk mis. Rondom de bunkers en op open plekken lagen landmijnen. De broers en hun vriend waren onder het prikkeldraad door gekropen en liepen verder tot Nico per ongeluk op zo’n mijn stapte. Achter hem stond zijn broer Jan. Beiden kwamen bij het ongeluk om het leven. Hun vriend Jan Busker raakte gewond, maar kon veilig terug naar huis komen. De Broers Nico en Jan zijn op 1 mei 1945 begraven, vlak voor de bevrijding van Nederland.
