Huizen voor Helderse vluchtelingen
Vanaf mei 1940 was de marinebasis van Den Helder het doelwit van Duitse en later Britse bommenwerpers. Het leidde tot de evacuatie van de stad: eind juni 1940 verlieten honderden mensen de marinestad. De opvang gaf in het begin weinig problemen. Veel mensen waren bereid evacués in huis te nemen. Maar na de eerste oorlogswinter bleek het wel een probleem te worden, de situatie duurde te lang.
In de dorpen woonden vaak meerdere geëvacueerde gezinnen samen in koolschuren, koeienstallen, kippenhokken en woonboten. In veel gevallen hadden ze geen gas, water en elektra.
Op 8 augustus 1941 kwam er een bericht van het Ministerie dat besloten was over te gaan tot de bouw van permanente woningen in verschillende gemeenten van Noord-Holland ten behoeve van Helderse vluchtelingengezinnen.
In Hippolytushoef zouden ongeveer 100 woningen gebouwd worden. Er zijn meerdere plannen geweest, maar het plan van 17 september 1941 was het plan dat (grofweg) werd uitgevoerd. De buurt met de Van Hengelstraat en de Van Pomerenstraat zou bekend worden als de Helderse Buurt.
Het hielp maar een heel klein beetje. Met de aanleg van de Atlantikwall werden heel Den Helder en alle kustdorpen ontruimd. Dit zorgde voor nog veel meer mensen die ergens onderdak moesten vinden. En vanaf 1942 was het bouwen van nieuwe woningen verboden. De Duitsers hadden zelf alle bouwmaterialen nodig.
Voor meer informatie over het bombardement op Den Helder klik hier.
